En of we ons hebben uitgeleefd op kermis-NZ! De laatste week was uitzonderlijk, de afwisseling van activiteiten, omgevingen en ervaringen zal moeilijk nog te evenaren zijn. Rotorua, aangeduid door Maarten en Veerle als een 'point of interest' omwille van z'n wilde MTB tracks stelde ons niet teleur. Tel daarbij een downhill fiets van 4600 klakkers tussen je benen en je kunt het waarschijnlijk al wel raden: DIKKE FUN. Beth kon wel met wat minder stoer en imposant en koos voor een gewóón goede mountainbike om een aantal uurtjes pret te beleven.
Rotorua is ook bekend om z'n cultuur, hotsprings en andere vreemde activiteiten omwille van z'n vulkanische omgeving. Dus na de inspanning de ontspanning, we doken de hotsprings in, snoven wat Maori cultuur op en laadden onze batterijtjes op om de volgende ochtend opnieuw te crossen in de bossen.
In de namiddag vertrokken we naar Ohakune, waar Wannes en Nele ons opwachten met de lekkerste penne à la Nele!
De volgende dag was er eentje op de latten. Laat dát nu net het fijne aan NZ zijn, het ene moment zit je in een warm riviertje te bekomen van een helse rit door de bossen, het andere begeef je je al boardend op één of andere actieve vulkaan!
Trouwens een unieke ervaring om niet omringd te zijn door andere bergen maar uit te kijken over groene vlaktes en om boven de wolken te turen. Wannes ontpopte zich tot meestergids en presenteerde Martijn de verborgen plekjes in het gebied.
'S avonds een avondje in de kroegen om de volgende ochtend het gaspedaal richting de Tongariro crossing in te duwen. Maar door de aanhoudende sneeuw en ferme bewolking was het te delicaat om de tocht zonder gids te doen. Hadden we kunnen kiezen, we waren trouwens berggids geworden, bakken geld vragen die mannekes hier om de weg door wonderland te tonen. En bakken geld, dat hebben we niet :)
Bon, alternatieven gezocht én gevonden, een uur later vertrokken we richting Tama lakes, prachtige tocht van 17 km, mét zon én views op de drie prachtige vulkanen.
Alhoewel we elkaars zonnetje zijn begonnen we toch een tekort aan vitamine D te ervaren en kozen om nog wat UV-straling ( dat krijg je hier onverdund en ongefilterd op je smikkel) op te doen richting de westkust.
Wat volgde: 4 dagen van surfen en zonnen op zwarte stranden ( van wit naar zwart, kwestie van de nuances wat te zien), we klommen tot het hoogste punt op Mount Taranaki zonder de nodige hulp van gids en extra materiaal en cruisten onszelf een weg naar beneden langs de surf highway.
Ondertussen zijn we in Wellington gearriveerd, de laatste stop op het Noordereiland. Morgenochtend vertrekt onze carferry richting koudere, maar nog veelbelovendere oorden!
Het Noordereiland bood ons regen, maar bovenal een prachtig groen heuvelachtig teletubbieland waar schapen, koeien en geiten vrolijk over dartelen.
De uurtjes in de auto al even mooi als de geplande stops, de vulkanen dreigend actief maar niet té, de hikes uitdagend maar doenbaar en 'absolutely stunning' ver onder water tot ver boven de wolken.
Op het Zuidereiland plannen we enkele meerdaagse hike- en-kanotochtjes, een weekje bij Roel en Liesbet op een boerderij in het zuiden, een marathon voor Martijn en vooral nóg meer verwondering en q-time!
X
Rotorua is ook bekend om z'n cultuur, hotsprings en andere vreemde activiteiten omwille van z'n vulkanische omgeving. Dus na de inspanning de ontspanning, we doken de hotsprings in, snoven wat Maori cultuur op en laadden onze batterijtjes op om de volgende ochtend opnieuw te crossen in de bossen.
In de namiddag vertrokken we naar Ohakune, waar Wannes en Nele ons opwachten met de lekkerste penne à la Nele!
De volgende dag was er eentje op de latten. Laat dát nu net het fijne aan NZ zijn, het ene moment zit je in een warm riviertje te bekomen van een helse rit door de bossen, het andere begeef je je al boardend op één of andere actieve vulkaan!
Trouwens een unieke ervaring om niet omringd te zijn door andere bergen maar uit te kijken over groene vlaktes en om boven de wolken te turen. Wannes ontpopte zich tot meestergids en presenteerde Martijn de verborgen plekjes in het gebied.
'S avonds een avondje in de kroegen om de volgende ochtend het gaspedaal richting de Tongariro crossing in te duwen. Maar door de aanhoudende sneeuw en ferme bewolking was het te delicaat om de tocht zonder gids te doen. Hadden we kunnen kiezen, we waren trouwens berggids geworden, bakken geld vragen die mannekes hier om de weg door wonderland te tonen. En bakken geld, dat hebben we niet :)
Bon, alternatieven gezocht én gevonden, een uur later vertrokken we richting Tama lakes, prachtige tocht van 17 km, mét zon én views op de drie prachtige vulkanen.
Alhoewel we elkaars zonnetje zijn begonnen we toch een tekort aan vitamine D te ervaren en kozen om nog wat UV-straling ( dat krijg je hier onverdund en ongefilterd op je smikkel) op te doen richting de westkust.
Wat volgde: 4 dagen van surfen en zonnen op zwarte stranden ( van wit naar zwart, kwestie van de nuances wat te zien), we klommen tot het hoogste punt op Mount Taranaki zonder de nodige hulp van gids en extra materiaal en cruisten onszelf een weg naar beneden langs de surf highway.
Ondertussen zijn we in Wellington gearriveerd, de laatste stop op het Noordereiland. Morgenochtend vertrekt onze carferry richting koudere, maar nog veelbelovendere oorden!
Het Noordereiland bood ons regen, maar bovenal een prachtig groen heuvelachtig teletubbieland waar schapen, koeien en geiten vrolijk over dartelen.
De uurtjes in de auto al even mooi als de geplande stops, de vulkanen dreigend actief maar niet té, de hikes uitdagend maar doenbaar en 'absolutely stunning' ver onder water tot ver boven de wolken.
Op het Zuidereiland plannen we enkele meerdaagse hike- en-kanotochtjes, een weekje bij Roel en Liesbet op een boerderij in het zuiden, een marathon voor Martijn en vooral nóg meer verwondering en q-time!
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten