Beth en Martijn

Beth en Martijn

dinsdag 7 oktober 2014

Abel Tasman, bedankt!

Samen met onze Zwitserse vrienden maakten we de oversteek richting Zuidereiland.
Eens daar aangekomen leken de heuvels nóg groter, de valleien dieper en het weer stralender.
We raadpleegden - zoals het goede planners betaamt - het weer vóór we van start gingen en  besloten eerst en vooral de coastal tracks te doen. Kajakken en strandwandelingen zijn nu eenmaal plezant in de regen , maar nóg plezanter bij schoon, zonnig weer!

Abel Tasman, u wordt trouwens bedankt! U was geweldig!
Op dag 1 kajakten we ons een weg door groenblauw helder water, langs beloofde gouden stranden, - al lijkt het Oostendse strand ons ook vrij goud - zon op de smoel, spelende zeehonden rond ons, wind netjes op de rug.

Het gehoopte resort om in te overnachten, bleek een illusie te zijn, al deed de prijs ons wel in die richting denken.
We konden echter wel warm ingeduffeld op een kamer met onze Zwiterse buddies, zonder verdere aanverwanten.

Dag 2 en dag 3 brachten ons langs padjes diep in de bossen, we slenterden kilometers langs gouden stranden, zoefden langs onverantwoord harde natuurlijke glijbanen in watervallen waarin water net niet ijs bleek te zijn en sliepen in gigantische dorms waar we leerden dat kleine fijne meisjes snachts écht wel in luide monsters kunnen veranderen.

Abel, we hadden uw plaats niet graag in de zomer bezocht gezien de wegen nu al platgetrappeld leken te zijn, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we een nieuw stukje paradijs ontdekten.

X!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten