Met het oog op de marathon in het verre Riverton, stuurden we onze camper al snel na Abel Tasman fors in de richting van het zuiden, langs de zwarte stranden op de westkust. Tussen de pannenkoekenrotsen, pinguïns en zeehondjes door op zoek naar gletsjers.
We trokken in 2 dagen naar fjordland, waar we hoopten op een verrassing van formaat bij de Frans Joseph glacier en de fox glacier. Prachtige gletsjers op 600m hoogte en enkele luttele kilometers van zee zijn ze werelduniek. Tussen de wolken door en na een hike van amper anderhalf uurtje hebben we ze zien blinken, al staken de helihikes en de guided tours óp het ijs nogal onze ogen uit..
Na het ijs en de drukke villages in het westen, trokken we weer landinwaarts richting Wanaka & Queenstown, twee thuishavens voor adrenalinejunks. Welke er mooier is, is moeilijk te zeggen. Beiden zijn omringd door bergen en liggen aan een meer met glashelder gletsjerwater. Alles doe je hier ook met helicopters; heli-tour, heli-hike, heli-ski, heli-skydive, heli-bike. Vooral dat laatste deed ons wat wegkwijlen. Helaas, zélfs onze beste pupyblik kon niets van de prijs afdoen.
Queenstown is wat groter, mondainer. Lijkt op een dorp maar met de energie van een metropool en is de trotse drager van de 'global adventure capital'. Helaas hangt aan alle kilo-fun ook een giga-price. Martijn hing zijn leven aan een elastieke rekker nadat hij net voldoende bekomen was vaneen fameuze downhill onder begeleiding van de locals op de vertigo tracks.
Beth liet beide dingen wijselijk - doch met pijn in het hart - aan zich voorbijgaan met het oog op een kleine, doch snel groeiende bubbel in de buik.
Wanaka is wat kleiner, gezelliger en práchtig om te hiken. De gletsjer die we daar na een uitdagende klim konden bewonderen, deed alle andere in het niets verdwijnen. De track bleef uiteindelijk nogal ver van de gletsjer zelf. Later begrepen we waarom. Een lawine met een oorverdovend gekraak, leverde een prachtig schouwspel en de kers op de taart.
Na 5 weken wildkamperen in Nieuw - Zeeland is ook in Wanaka aan dat mooie verhaaltje een eind gekomen. Misschien zijn we wat lakser geworden in het verstoppen, of misschien hadden we gewoon pech, maar bij het ontwaken stak een boete van 200 klakkers tussen de voorruit. Ze hebben ons niet wakker gemaakt, we konden ons niet verdedigen.
Maar, Martijn zou Martijn niet zijn.. We gingen op zoek naar de office en hij wachtte op de meest vrouwelijke officier om zijn parlé af te steken.
Ze geven ons nog officieel bericht, maar het lijkt alsof we hier portie 2 van ons geluk verbruikten!
Voor Doubtfull sounds boekten we een overnight cruise op een zeilboot, waardoor we ook 's avonds, 's nachts en 's morgens van de overweldigend rustige omgeving konden genieten. Op z'n mooist in de regen, dan kletteren honderden watervallen langs de rotswanden de dieperik in! Zonder andere boten in de buurt en in de stilte van valavond, leken de fjorden oppermachtig, de dieren in hun nopjes en de toeries - zélfs onze noorderburen - stil en onder de indruk.
Op dit moment worden we in South Hillend grondig verwend door een eerder geëmigreerde Nederlandse boerenfamilie en Liesbet, een toffe madam uit Brugge die net naar hier verhuisd is om met Roel, de zoon des huizes, haar leven op te bouwen.
We bezoeken ondertussen een aantal melkboerderijen hier in de buurt, van carrousel, robotfarm tot visgraat met swing-over systeem, we doen dus wat research voor mama Chantal en Marc. Deze ochtend hebben we zelfs 300 koeien gemolken, jep Marc, in 2u tijd in een visgraat met 60 koeien!
Heerlijk ook om na 2 maand niet op een te dunne matras en in een te klamme camionette te slapen, heerlijk om elke dag lekker uitgebreid te douchen, we kunnen er weer tegen!
Op naar de Catlins en ons zuidelijkste stukje van de trip!
We trokken in 2 dagen naar fjordland, waar we hoopten op een verrassing van formaat bij de Frans Joseph glacier en de fox glacier. Prachtige gletsjers op 600m hoogte en enkele luttele kilometers van zee zijn ze werelduniek. Tussen de wolken door en na een hike van amper anderhalf uurtje hebben we ze zien blinken, al staken de helihikes en de guided tours óp het ijs nogal onze ogen uit..
Na het ijs en de drukke villages in het westen, trokken we weer landinwaarts richting Wanaka & Queenstown, twee thuishavens voor adrenalinejunks. Welke er mooier is, is moeilijk te zeggen. Beiden zijn omringd door bergen en liggen aan een meer met glashelder gletsjerwater. Alles doe je hier ook met helicopters; heli-tour, heli-hike, heli-ski, heli-skydive, heli-bike. Vooral dat laatste deed ons wat wegkwijlen. Helaas, zélfs onze beste pupyblik kon niets van de prijs afdoen.
Queenstown is wat groter, mondainer. Lijkt op een dorp maar met de energie van een metropool en is de trotse drager van de 'global adventure capital'. Helaas hangt aan alle kilo-fun ook een giga-price. Martijn hing zijn leven aan een elastieke rekker nadat hij net voldoende bekomen was vaneen fameuze downhill onder begeleiding van de locals op de vertigo tracks.
Beth liet beide dingen wijselijk - doch met pijn in het hart - aan zich voorbijgaan met het oog op een kleine, doch snel groeiende bubbel in de buik.
Wanaka is wat kleiner, gezelliger en práchtig om te hiken. De gletsjer die we daar na een uitdagende klim konden bewonderen, deed alle andere in het niets verdwijnen. De track bleef uiteindelijk nogal ver van de gletsjer zelf. Later begrepen we waarom. Een lawine met een oorverdovend gekraak, leverde een prachtig schouwspel en de kers op de taart.
Na 5 weken wildkamperen in Nieuw - Zeeland is ook in Wanaka aan dat mooie verhaaltje een eind gekomen. Misschien zijn we wat lakser geworden in het verstoppen, of misschien hadden we gewoon pech, maar bij het ontwaken stak een boete van 200 klakkers tussen de voorruit. Ze hebben ons niet wakker gemaakt, we konden ons niet verdedigen.
Maar, Martijn zou Martijn niet zijn.. We gingen op zoek naar de office en hij wachtte op de meest vrouwelijke officier om zijn parlé af te steken.
Ze geven ons nog officieel bericht, maar het lijkt alsof we hier portie 2 van ons geluk verbruikten!
Voor Doubtfull sounds boekten we een overnight cruise op een zeilboot, waardoor we ook 's avonds, 's nachts en 's morgens van de overweldigend rustige omgeving konden genieten. Op z'n mooist in de regen, dan kletteren honderden watervallen langs de rotswanden de dieperik in! Zonder andere boten in de buurt en in de stilte van valavond, leken de fjorden oppermachtig, de dieren in hun nopjes en de toeries - zélfs onze noorderburen - stil en onder de indruk.
Op dit moment worden we in South Hillend grondig verwend door een eerder geëmigreerde Nederlandse boerenfamilie en Liesbet, een toffe madam uit Brugge die net naar hier verhuisd is om met Roel, de zoon des huizes, haar leven op te bouwen.
We bezoeken ondertussen een aantal melkboerderijen hier in de buurt, van carrousel, robotfarm tot visgraat met swing-over systeem, we doen dus wat research voor mama Chantal en Marc. Deze ochtend hebben we zelfs 300 koeien gemolken, jep Marc, in 2u tijd in een visgraat met 60 koeien!
Heerlijk ook om na 2 maand niet op een te dunne matras en in een te klamme camionette te slapen, heerlijk om elke dag lekker uitgebreid te douchen, we kunnen er weer tegen!
Op naar de Catlins en ons zuidelijkste stukje van de trip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten