Te veel regen om te klimmen, te weinig wind om te kiten, te kleine golven om te surfen en te veel te doen om ons te vervelen!
De pluviometers explodeerden in Castle Hill, waar we onze klimvaardigheden wat dachten bij te schaven. En natte rotsen en klimmen gaan helaas niet samen. We vonden er onderdak bij Michael, die ons als Jozef en Maria - als bijzonder christelijke mens verwoordde hij het zo - in zijn kribbe onderdak bood tegen de storm.
Een lekkere soep, een nacht in een bed en een handvol interessante gesprekken later, trachtten we ons geluk op te zoeken in Arthurs pass. Maar ook in de rit ernaartoe slaagden we er niet in om de regen van ons af te schudden. Aangestuwd door een krachtige 9bfr, stak het ons zelfs voorbij. Onze hightopcamper grinnikte en steigerde bij elke windruk. In de 24 uren dat we er waren, hebben we toch een trotje gedaan naar een 138 m hoge waterval. Het water waaide bij momenten meer omhoog dan dat het Newtons regels volgde.
Met een bedoomde camper, vochtig van alle natte kleren en met nog nét 1 droog tenuetje aan ons lijf, keerden we een pakje sneller dan verwacht naar Christchurch terug. Al snel bleek dat een goede beslissing te zijn. Tis nu niet dat we daar met de zon geen blijf wisten, maar vergeleken met alle omliggende gebieden was dit het paradijs.
Al snel bleek dat de grote aardbevingen van bijna 4 jaar geleden hier nog steeds een ongelooflijke ravage tentoonspreiden. Een kleine 40 000 (!) naschokken later is de stad in heropbouw maar even goed oude, ontoegankelijke gebouwen aan het slopen. Overal in de stad zijn werken aan de gang, in de wegen zitten kraken, halve heuvels zijn naar beneden gekomen waarop zwaar beschadigde huizen angstvallig over de afgrond hangen, overal in de stad staan containers om mensen te beschermen voor instortende gebouwen. Een groot deel vd mensen kunnen niet aan de wederopbouw van hun huis beginnen wegens verzekeringskwesties.. Hallucinant! Maar overal worden kleine of grote maar overall creatieve projectjes uit de grond gestampt om het leven hier weer op te bouwen en de stad leefbaar te maken. Er blijft een grote angst voor nieuwe bevingen, maar we hebben de indruk dat ze hier wel hun kans grijpen om de stad helemaal anders en vernieuwend op te bouwen. Zeker weten dat een bezoekje aan Christchurch meer dan ooit de moeite waard wordt!
We ontmoetten Michael opnieuw, die ons als een echte pro rondleidde in eigen stad. We maakten kennis met zijn 2 dochters en schoonzoon die ons in de dagen erop een warme douche, gratis surfboards boden en de mooiste plaatsjes tipten.
Er is altijd wel iets wat ons up and running houdt, is het niet het weer, dan zijn het de mensen of de waanzinnige natuur.
Christchurch gaf ons bovendien een vakantie zoals we onszelf weinig opleggen, eentje van verplichte rust, van lang uitslapen, van niets bezoeken, van rondslenteren, van gas leren terugnemen óók in het reizen, van nog enkele dagjes surfen omdat het kan, van de ene bar voor een koffie naar de andere voor een thee, van nog even keihard stilstaan bij wat een gelukzakken we wel niet zijn!
De pluviometers explodeerden in Castle Hill, waar we onze klimvaardigheden wat dachten bij te schaven. En natte rotsen en klimmen gaan helaas niet samen. We vonden er onderdak bij Michael, die ons als Jozef en Maria - als bijzonder christelijke mens verwoordde hij het zo - in zijn kribbe onderdak bood tegen de storm.
Een lekkere soep, een nacht in een bed en een handvol interessante gesprekken later, trachtten we ons geluk op te zoeken in Arthurs pass. Maar ook in de rit ernaartoe slaagden we er niet in om de regen van ons af te schudden. Aangestuwd door een krachtige 9bfr, stak het ons zelfs voorbij. Onze hightopcamper grinnikte en steigerde bij elke windruk. In de 24 uren dat we er waren, hebben we toch een trotje gedaan naar een 138 m hoge waterval. Het water waaide bij momenten meer omhoog dan dat het Newtons regels volgde.
Met een bedoomde camper, vochtig van alle natte kleren en met nog nét 1 droog tenuetje aan ons lijf, keerden we een pakje sneller dan verwacht naar Christchurch terug. Al snel bleek dat een goede beslissing te zijn. Tis nu niet dat we daar met de zon geen blijf wisten, maar vergeleken met alle omliggende gebieden was dit het paradijs.
Al snel bleek dat de grote aardbevingen van bijna 4 jaar geleden hier nog steeds een ongelooflijke ravage tentoonspreiden. Een kleine 40 000 (!) naschokken later is de stad in heropbouw maar even goed oude, ontoegankelijke gebouwen aan het slopen. Overal in de stad zijn werken aan de gang, in de wegen zitten kraken, halve heuvels zijn naar beneden gekomen waarop zwaar beschadigde huizen angstvallig over de afgrond hangen, overal in de stad staan containers om mensen te beschermen voor instortende gebouwen. Een groot deel vd mensen kunnen niet aan de wederopbouw van hun huis beginnen wegens verzekeringskwesties.. Hallucinant! Maar overal worden kleine of grote maar overall creatieve projectjes uit de grond gestampt om het leven hier weer op te bouwen en de stad leefbaar te maken. Er blijft een grote angst voor nieuwe bevingen, maar we hebben de indruk dat ze hier wel hun kans grijpen om de stad helemaal anders en vernieuwend op te bouwen. Zeker weten dat een bezoekje aan Christchurch meer dan ooit de moeite waard wordt!
We ontmoetten Michael opnieuw, die ons als een echte pro rondleidde in eigen stad. We maakten kennis met zijn 2 dochters en schoonzoon die ons in de dagen erop een warme douche, gratis surfboards boden en de mooiste plaatsjes tipten.
Er is altijd wel iets wat ons up and running houdt, is het niet het weer, dan zijn het de mensen of de waanzinnige natuur.
Christchurch gaf ons bovendien een vakantie zoals we onszelf weinig opleggen, eentje van verplichte rust, van lang uitslapen, van niets bezoeken, van rondslenteren, van gas leren terugnemen óók in het reizen, van nog enkele dagjes surfen omdat het kan, van de ene bar voor een koffie naar de andere voor een thee, van nog even keihard stilstaan bij wat een gelukzakken we wel niet zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten